فقط آرایه هایدرس شش می‌خوام معنیش نمی‌خوام میتونی برام از آرایه ها بفرستی

بدان که مردم بی هنر مادام بی سود باشد، چون مغیلان که تن دارد و سایه ندارد معنی: ای پسر بدان که انسان بی فضیلت همیشه بی فایده است، مانند درختچه خارشتر که جسم دارد ولی سایه ندارد.(این عبارت آرایه ی تشبیه دارد) واژه های مهم: سود: فایده، بهره مغیلان: خارشتر، گیاه خاردار که میوهای شبیه باقلا دارد. نه خود را سود کند نه غیر خود را؛ معنی: (چنین انسانی) نه برای خود سودمند است و نه برای دیگران. واژه های مهم: غیر: دیگر، دیگری. 🔹 جهد کن که اگر چه اصیل وگوهری باشی گوهرتن نیز داری که گوهرتن از گوهر اصل بهتر بود؛ معنی: با وجود داشتن اصل و نسب نیکو تلاش کن شایستگی فردی نیز داشته باشی زیرا شایستگی فردی از اصل و نسب نیکو بهتر است. واژه های مهم: جهد: سعی و کوشش اصیل: با اصالت، نژاده، دارنده نژاد نجیب گوهر: مروارید گوهری: با اصل و نسب، با اصالت تن: جسم اصل: نژاد گوهر اصل: منظور نژاد و اصل و نسب و اصالت خانوادگی است گوهر تن: هنرها و صفات اکتسابی مانند دانش و فضیلت، شایستگی هایی که خود فرد کسب میکند «گوهر تن» نخست: مفعول «گوهر تن» دوم: نهاد بهتر: مُسند. 🔹 چنان که گفته اند: بزرگی خرد و دانش راست نه گوهر و تخمه را، معنی: زیرا همان گونه که گفته اند: بزرگی انسان به عقل و دانش اوست نه به اصل و نژاد او واژه های مهم: این دو گوهر: منظور گوهر اصل (نژاد و اصل و نسب) و گوهر تن (هنرهای اکتسابی و دانش) است. زَن: بزن، فعل امر از دست مگذار: از دست نده، رها مکن همه را به کار آید: برای همه فایده دارد، به دردِ همه میخورد 🔹 اگر مردم را با گوهر اصل گوهر هنر نباشد، صحبت هیچ کس را به کار نیاید. معنی: اگر انسان همراه با اصل و نسب نیکو شایستگی فردی نداشته باشد، برای همنشینی با هیچ کسی مناسب نیست. واژه های مهم: صحبت: همنشینی به کار نیاید: مناسب و سودمند نیست. 🔹 در هر که این دو گوهر یابی، چنگ در وی زن و از دست مگذار که وی همه را به کار آید. معنی: درهر کس این دو ویژگی( اصل و نسب نیکو و شایستگی فردی) را یافتی با او ارتباط برقرار کن و او را از دست نده زیرا چنین انسانی برای همه سودمند است واژه های مهم: ناپرسیده: نپرسیده، پرسیده نشده گفتار: سخن خیره: بیهوده خاصّه: بهویژه، مخصوصاً پند: اندرز، نصیحت اوفتد: گرفتار شود. 🔹 سخن نا پرسیده مگوی و از گفتار خیره پرهیز کن . چون باز پرسند ، جز راست مگو. تا نخواهند ، کس را نصیحت مگوی و پند مده ؛ خاصّه کسی را که پند نشنود که او خود اوفتد. معنی: تا حرفی را از تو نپرسیده‌اند ، چیز نگو و از سخن بیهوده دوری کن. وقتی از تو چیزی می‌پرسند ، فقط حرف راست بگو. تا از تو نخواسته‌اند کسی را نصیحت نکن و پند نده ؛ مخصوصاً کسی که پندها را نمی‌شنود و نمی‌پذیرد ، زیرا چنین کسی خودش گرفتار می‌شود. واژه های مهم: نا پرسیده: نپرسیده گفتار: سخن خیره: بیهوده خاصه: مخصوصاً خود اوفتد: خودش گرفتار شود. نکته دستوری: باز پرسند: فعل پیشوندی راست: صفت جانشین اسم (= حرف راست) 🔹 در میان جمع هیچ کس را پند مده. از جای تهمت زده پرهیز کن و از یار بد اندیش و بد آموز بگریز. به غم مردمان شادی مکن تا مردمان نیز به غم توی شادی نکنند. معنی: در میان جمع کسی را نصیحت نکن . از رفتن به جایی که مردم به آن گمان بد دارند ، دوری کن و از دوست بدخواه و بد اندیش فرار کن. با غم و اندوه مردم خوشحال نشو تا این که مردم نیز در غم تو شادی نکنند. تهمت زده: مشتق – مرکّب بد اندیش و بد آموز: صفت مرکّب مردمان: ساده شادی: مشتق مده و مکن: فعل نهی 🔹 داد ده تا داد یابی . خوب گوی تا خوب شنوی . اگر طالب علم

ارایه درس،حکایت